Wenus w futrze

Uświadomiłem sobie kilka dni temu, że pornografia winna jest olbrzymiej dziury w moim wykształceniu. Oczywiście wiedziałem, że pojecia sadyzm i masochizm pochodzą od jakichś nazwisk, ale nie zagłębiłem się w to wcześniej. Po co? Skoro poszukując informacji na temat kobiecej dominacji wyszukiwarka proponowała mi taki ogrom zdjęć i filmów. Poza tym sieć jest pełna różnych opowiadań i blogów. Zastanawiam się jak wielu ludzi podobnie jak ja ma wielką
dziurę w wiedzy i nie zna klasyków. Nie będę tu przytaczał źródeł, ale pochwalę się, że więcej czytam, od kiedy Żona zabroniła mi patrzeć na upodlone modelki i aktorki udające, że dominują.

I tak szperając w sieci, trafiłem na dzieło "Wenus w futrze" Leopolda von Sacher-Masocha. Przeczytałem przez kilka dni po fragmencie i zachwycony jestem, jak aktualny to utwór. Obawiałem się, że będą to tylko podstawy masochizmu, mało erotyczne. Zmyliła mnie data wydania. Sądziłem, że o seksie zaczęto mówić swobodnie w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. O sadomasochizmie do dziś nie mówi się swobodnie, więc czego można spodziewać się po utworze sprzed 145 lat? Otóż można! Wspaniale zbudowany portret psychologiczny masochisty i świetny opis pragnień i przeżyć. Oczywiście nie ma tam wyuzdanych, zwulgaryzowanych opisów scen seksu. Jednak spotykamy opisy jakby żywcem wyjęte z dzisiejszych opowiadań o femdom. Gorąco polecam. Zakończenie niestety nie jest pozytywne. To znaczy wnioski bohatera nie mają nic współnego z kobiecą dominacją, a wręcz odwrotnie. Mimo nieklimatycznego zakończenia, czytało się utwór dobrze i z dużym zaciekawieniem.

I nie mogę się doczekać kiedy zajmę się bliżej innymi dziełami Masocha, szukając w nich interesujących mnie elementów, a także kiedy będę mógł zająć się twórczością markiza de Sade. A napisałem to, żeby zwrócić uwagę moich szanownych czytelników. Otóż ja temetem intersuję się już ponad dziesięć lat i nikt nigdy nie zwrócił mojej uwagi na tych autorów. Nie przypominam sobie odwołań do klasyków, ojców sadomasochizmu w żadnym blogu i na żadnym forum, a sądzę, że warto czerpać u źródła.

Wpisując "Wenus w futrze" możemy natknąć się też na film o tym samym tytule. Co ciekawe film wyszedł dwa lata temu, całkiem niedawno. Strasznie jestem ciekaw tej produkcji, reżyserowanej przez Polańskiego, szczególnie w perspektywie zestawienia go z moją obecną lekturą.

Zapraszam przede wszystkim do przeczytania "Wenus w futrze". Sądzę, że utwór bez obnażonego penisa może wielu osobom ukazać piękno takiej relacji. A może właśnie ten utwór powinien stać się punktem wyjścia do rozmów z partnerką, na temat tej niełatwiej relacji? To taka sugestia, dla marzycieli, którzy nie wiedzą jak zacząć.